Hoe Eva weer thuis kwam

Op 3 juli 2006 is Eva 's nachts van het balkon gevallen in de Weimarstraat en, angstig voor de buitenwereld, weggevlucht. Alles wat in onze macht lag om haar terug te vinden hebben wij geprobeerd maar zonder succes. O.a. hebben wij vlak na haar verdwijning duizenden vermissingspamfletten verspreid en op lantaarnpalen gehangen. Op aanraden van Stichting Katvinder hebben wij ook een pamflet bij mevr. Jansen in de bus gedaan, dit omdat mevr. Jansen katten in haar buurt voert. Mevr. Jansen woont niet echt bij ons in de buurt maar je weet tenslotte maar nooit.
Zij bewaart het pamflet ruim een jaar. Met dit ene pamflet gaat het verhaal verder.


Begin 2007:
Op de begraafplaats Oud Eik en Duinen ligt een 17-jarige jongen begraven, Marco. Zijn ouders komen elke dag bij zijn graf. Op een dag ligt er een poesje bij het graf van Marco. De ouders van Marco en het poesje sluiten vriendschap en ze kijkt dagelijks uit naar de bezoekjes. Ze krijgt lekker eten en aandacht.

Het toeval wil dat Marco de kleinzoon is van mevr. Jansen. Als mevr. Jansen het poesje bij het graf van haar kleinzoon ziet, denkt ze haar te herkennen van het vermissingspamflet. Alleen de kleuren van de poes op het pamflet lijken toch wel anders dan die van het poesje op de begraafplaats. De ouders van Marco gaan vervolgens zoeken tussen de foto's op de website van Stichting Katvinder en ontdekken dat het wel degelijk om dezelfde poes gaat. Ze nemen contact met ons op om te komen kijken op de begraafplaats. De moeder van Marco gaat voorop, rammelend met knabbeltjes en roepend naar Bolletje, zo zij de poes inmiddels genoemd hebben.

En daar verscheen ze, onze Eva die wij al 14 maanden kwijt waren, waarvan wij ons elke dag hebben afgevraagd waar ze zou zijn, of het goed met haar ging en of ze nog wel leefde. Ze was heel rustig, heel lief. Ze liet zich gemakkelijk oppakken en we hebben haar nu weer eindelijk thuis! Het gaat heel goed met haar, omdat zij dagelijks contact had met mensen is zij gebleven zo ze was en niet verwilderd. Ze is gezond omdat ze altijd goed verzorgd is geweest.


We vinden het geweldig dat mevr. Jansen Eva na zo'n lange tijd herkende en dat de ouders van Marco zo goed voor Eva hebben gezorgd en ons gebeld hebben. Zij zullen haar wel missen nu want ze zagen haar dagelijks, maar zijn blij voor ons en Eva dat ze haar thuis terug heeft en ze komen binnenkort op bezoek bij Eva.



Ondertussen:

Augustus 2006:

Op 25 augustus 2006 wordt een vrouw begraven op de begraafplaats Oud Eik en Duinen. Dezelfde dag nog ziet haar nichtje Safiye een poesje op het graf van haar zojuist begraven tante zitten, tussen de bloemen.
Tijdens haar bezoeken aan het graf komt Safiye steeds weer het poesje tegen en geeft haar te eten. De bezoekjes aan het graf volgen elkaar steeds vaker op en niet in de laatste plaats uit zorgzaamheid voor de poes. Als Safiye op vakantie gaat regelt zij zelfs een vriendin om in de tussentijd naar de begraafplaats te gaan om voor de poes te zorgen.

Eind augustus 2007 is de poes ineens verdwenen. Safiye maakt zich zorgen om haar en zoekt de begraafplaats af naar de poes, misschien is zij ziek en ligt ze ergens onder een struik, of, erger nog, misschien is ze wel in een gat voor een doodskist gevallen. Ze gaat naar de receptie om toe te geven dat zij een poes voert, wat eigenlijk niet mag, om na te vragen of de poes misschien van de begraafplaats is verwijderd. Dit is niet het geval. Dan komt ze een andere regelmatige bezoekster van de begraafplaats tegen en vraagt aan haar of zij misschien iets weet over de poes die ineens verdwenen is. Deze vrouw, die op haar beurt haar hondje de laatste tijd niet meer meenam naar de begraafplaats omdat dat prettiger was voor de poes, weet ook niet waar ze gebleven is. Echter heeft zij ditmaal haar zoon of kleinzoon bij zich die zegt: "Die poes heb ik zaterdag bij Paul de Leeuw gezien!" Safiye belt naar de redactie van Paul de Leeuw en laat haar gegevens achter, die de redactie vervolgens weer aan ons doorgeeft. En zo kwamen wij er achter dat ook Safiye heel lang voor onze Eva heeft gezorgd en hoeft Safiye zich geen zorgen meer te maken over de verdwenen poes. Ook Safiye zijn wij erg dankbaar voor haar goede zorgen voor Eva en het ontroert ons dat meerdere mensen zich ontfermd hebben over die kleine verdwaalde Eva. Wonderlijk ook is dat beide overledenen grote kattenliefhebbers waren.



Aan alle eigenaren van vermiste katten wil ik ten slotte zeggen: Geef de moed niet te snel op! De onzekerheid is verschrikkelijk en de laatste maanden geloofde ik er ook niet meer in dat we Eva ooit nog terug zouden zien. Maar zie, na veertien maanden is ze weer thuis. Buiten het zelf actief zoeken naar de vermiste kat is het van groot belang dat zoveel mogelijk mensen op de hoogte gebracht worden van de vermissing. Elk uitgedeeld pamflet is een kansje meer op het terugvinden van het vermiste huisgenootje.


eva in alle rust weer thuis



Home Poes & PoppenhuisHome Eva